６月９日（月）に紙で発行する「富洲原中だより 14号」を掲載します。マイクロインバリデーション、マジョリティ特権の考えを踏まえ、合理的配慮について改めて考える内容です。人権について考えるシリーズはこれからも発行していく予定です。ご意見がありましたら校長までお寄せください。
Please see “Read more” for the translated versions.
What does it mean to be “accommodated”?
For example...
You are not bothered by the sound of the school bell or cleaning time.
You don’t feel classroom fluorescent lights are too bright.
Loud music during P.E. or school events doesn’t trouble you.
These are people who can go about daily life without difficulty from noise or light.
In other words, the “normal” environment is already suited to them.
People like this are sometimes called the “majority” because society is already accommodating them.
What does it mean to be “not yet accommodated”?
On the other hand...
The school bell sounds painfully loud and makes you want to cover your ears.
The classroom lights are too bright and hurt your eyes.
Strong-smelling hair products or school lunch smells make you feel sick.
For people who are highly sensitive to sensory input (called sensory sensitivity),
ordinary school life can be difficult.
But because it’s “not visible from the outside,” others may not understand or offer accommodations.
Such people are sometimes called the “minority.”
So everyone can feel safe and comfortable...
People with sensory sensitivity are sometimes thought of as being “picky” or “overreacting.”
But they actually have legitimate difficulties.
Some people are extremely sensitive to light (visual sensitivity).
They may find the classroom lights or sunlight very uncomfortable.
In such cases, using sunglasses helps them feel safer and more comfortable at school.
This is an example of a “reasonable accommodation.”
You may have thought, “Why are they wearing sunglasses?” or stared at them.
But we hope you understand that being stared at for something that’s not your fault can be very painful.
What’s important is to think,
“What can I do so that person can feel safe and comfortable?”
¿Qué significa “recibir consideración”?
Por ejemplo…
No te molestan los sonidos del timbre o durante la limpieza.
No sientes que las luces fluorescentes del aula sean demasiado brillantes.
No te incomoda la música fuerte durante educación física o los eventos escolares.
Estas personas pueden desenvolverse sin problemas con el sonido o la luz.
Es decir, el entorno considerado como “normal” ya se adapta bien a ellas.
A estas personas se las llama a veces la “mayoría”, ya que la sociedad ya las tiene en cuenta.
¿Qué significa “no estar considerado aún”?
Por otro lado…
El sonido del timbre se siente muy fuerte y quieres taparte los oídos.
La luz del aula es tan brillante que te duele la vista.
Los olores fuertes como los de productos capilares o del almuerzo escolar te hacen sentir mal.
Para las personas con alta sensibilidad sensorial (hipersensibilidad),
la vida escolar normal puede ser difícil.
Pero como esto “no se nota a simple vista”, los demás no lo entienden y no se brindan apoyos adecuados.
Estas personas a veces se llaman la “minoría”.
Para que todos puedan sentirse seguros y cómodos
Las personas con sensibilidad sensorial pueden ser vistas como “caprichosas” o “exageradas”.
Pero en realidad, están pasando por una dificultad real.
Algunas personas son muy sensibles a la luz (hipersensibilidad visual).
Les resulta muy difícil soportar la luz del aula o la del sol.
En estos casos, usar gafas de sol les ayuda a sentirse más seguros en la escuela.
Esto es un ejemplo de “ajuste razonable”.
Puede que hayas pensado: “¿Por qué lleva gafas de sol?” o te hayas quedado mirándolo.
Pero queremos que entiendas que ser observado por algo que no es culpa tuya puede ser muy doloroso.
Es importante pensar:
“¿Qué puedo hacer para que esa persona se sienta segura y cómoda?”
“बिचार गरिएको” भन्नाले के जनाउँछ?
उदाहरणका लागि…
घन्टीको आवाज वा सफा गर्ने समयको आवाजले तपाईंलाई असर गर्दैन।
कक्षाको फ्लोरेसेन्ट बत्ती तेज लाग्दैन।
खेलकुद वा कार्यक्रममा ठूलो आवाजमा बज्ने संगीतले असर गर्दैन।
यी व्यक्तिहरू प्रकाश र आवाजजस्ता कुरामा बिना समस्या बिताइरहेका हुन्छन्।
अर्थात, “सामान्य” मानिएको वातावरण उनीहरूको लागि उपयुक्त छ।
यसरी समाजमा पहिल्यैबाट सहजता पाइरहेका व्यक्तिहरूलाई कहिलेकाहीँ “मेजरिटी” भनिन्छ।
“अझै बिचार नगरिएको” भन्नाले के जनाउँछ?
अर्कोतर्फ…
घन्टीको आवाज अत्यधिक ठूलो लाग्छ र कान छोप्न मन लाग्छ।
कक्षाको बत्ती झिल्को लाग्छ र आँखा दुख्छ।
गन्ध भएका हेयर जेल वा खाजाको गन्धले वाकवाकी लाग्छ।
यस्ता “संवेदनशील व्यक्तिहरू” का लागि सामान्य विद्यालय जीवन कठिन हुन सक्छ।
तर “बाहिरबाट नदेखिने” भएकाले, अरूले बुझ्न वा सहयोग गर्न गाह्रो हुन्छ।
यसरी छुट्टिएको समूहलाई “माइनरिटी” भनिन्छ।
सबैलाई सुरक्षित र सहज बनाउनका लागि
संवेदनशीलता भएका व्यक्तिहरूलाई “नखराली” वा “धेरै ध्यान दिने” भनी ठानिन्छ।
तर वास्तवमा, उनीहरूको समस्याको ठोस कारण हुन्छ।
केही मानिसहरू अत्यधिक प्रकाशप्रति संवेदनशील हुन्छन् (दृष्टि संवेदनशीलता)।
उनीहरूले कक्षाको बत्ती वा घामलाई निकै पीडादायक ठान्न सक्छन्।
त्यस अवस्थामा सनग्लास प्रयोग गरेर विद्यालयमा सहज महसुस गर्न सक्छन्।
यो “उचित समायोजन” को एउटा उदाहरण हो।
सनग्लास लगाएको देखेर तपाईंले “किन?” “फेस देखाउन चाहेको हो?” भनेर सोचेको हुन सक्छ।
तर, आफैँको दोष नभएको कुरामा घुरेर हेरिनु दुखदायी हुन्छ भन्ने कुरा बुझ्न जरुरी छ।
“त्यो व्यक्तिले सुरक्षित महसुस गर्न के गर्न सकिन्छ?” भनेर सोच्नु महत्वपूर्ण हो।
“Được quan tâm” nghĩa là gì?
Ví dụ…
Bạn không thấy phiền bởi tiếng chuông hay tiếng dọn dẹp.
Bạn không thấy đèn huỳnh quang trong lớp quá chói.
Bạn không bị ảnh hưởng bởi âm nhạc lớn trong giờ thể dục hay sự kiện.
Những người này có thể sinh hoạt bình thường với âm thanh và ánh sáng.
Tức là môi trường “bình thường” đã phù hợp với họ.
Người như vậy đôi khi được gọi là “đa số” vì xã hội đã ưu tiên họ từ trước.
“Chưa được quan tâm” nghĩa là gì?
Ngược lại…
Tiếng chuông nghe rất to, khiến bạn muốn bịt tai lại.
Đèn trong lớp quá chói khiến bạn bị đau mắt.
Mùi keo vuốt tóc hay mùi cơm trưa khiến bạn buồn nôn.
Đối với những người rất nhạy cảm với cảm giác (quá mẫn cảm),
cuộc sống học đường có thể là một thử thách.
Nhưng vì “khó nhận biết bằng mắt thường,” người xung quanh khó hiểu và không kịp hỗ trợ.
Họ được gọi là “thiểu số.”
Để tất cả mọi người cảm thấy an toàn và thoải mái
Người nhạy cảm có thể bị cho là “khó chiều” hay “quá để ý.”
Nhưng thật ra, họ có lý do chính đáng và đang gặp khó khăn thực sự.
Một số người rất nhạy cảm với ánh sáng (quá mẫn ánh sáng).
Họ thấy đèn lớp hoặc ánh nắng rất khó chịu.
Lúc đó, đeo kính râm sẽ giúp họ cảm thấy dễ chịu hơn.
Đây là một ví dụ của “hỗ trợ hợp lý.”
Có thể bạn đã từng nghĩ “Tại sao lại đeo kính râm?” hoặc nhìn chằm chằm.
Nhưng xin hãy hiểu rằng bị nhìn chằm chằm vì điều mình không kiểm soát được là điều rất đau lòng.
Quan trọng là suy nghĩ:
“Mình có thể làm gì để người đó cảm thấy an toàn và thoải mái hơn?”
続きを隠す<<
学校紹介
校訓・教育目標
