６月２日（月）に紙で発行する「富洲原中だより 13号」を掲載します。今回はマジョリティ特権について考える内容です。人権について考えるシリーズはこれからも発行していく予定です。ご意見がありましたら校長までお寄せください。
Please see “Read more” for the translated versions.
Have you ever noticed that some people feel it’s hard to express their feelings or feel uncomfortable during school life?
For example:
Someone who finds it difficult to speak up in class
Someone with different cultures or customs who struggles to fit in
Someone who worries that expressing their thoughts might seem strange
These individuals may feel stressed about “showing their true selves.”
One reason for this is something called “majority privilege.”
What is the ‘majority’?
The majority refers to the “larger group.” For instance, at Tomisuahara Junior High School, most people speak Japanese, so “those who speak Japanese” are the majority.
But being the majority isn’t just about numbers—it also comes with the power to shape the rules and atmosphere around them. This is what we call “majority privilege.”
Have you experienced situations like these?
When discussions move quickly, people who think more slowly might feel left behind before they can organize their thoughts.
At events like sports festivals or ball games, students who are good at sports tend to take the lead, making it harder for those who aren’t confident to speak up.
Even if someone feels discomfort living as the gender they were assigned at birth, and finds it painful to be separated into boys and girls for changing clothes or participating in activities, there is no atmosphere where they feel they can speak up about it.
In these situations, people may unknowingly assume that “the way the majority does things” is the right way. Those who don’t fit in may feel like they “just have to put up with it” or “will stand out if they don’t go along.”
What we need to watch out for is the ‘power of unawareness.’
People in the majority often see their way of thinking or behavior as “normal,” and may not notice when people in the minority are struggling.
That’s why it’s so important to be aware that “we might be part of the majority.”
How can we create a more comfortable environment for everyone?
Start by listening to different opinions and perspectives without judging them as “wrong.”
Then, imagine what it’s like for someone who finds it hard to speak up, and try talking to them yourself.
Even a small action or realization like that can change the atmosphere in your class.
Your small awareness or action could make someone else feel safe.
¿Alguna vez te has dado cuenta de que hay personas que sienten que es difícil expresar lo que sienten o que se sienten incómodas en la vida escolar?
Por ejemplo:
Alguien que siente que no puede hablar fácilmente en clase
Alguien con una cultura o costumbres diferentes que tiene dificultad para adaptarse al entorno
Alguien que teme que, si expresa su opinión, los demás lo consideren raro
Estas personas pueden sentir estrés al intentar “mostrarse como son”.
Una de las razones es algo llamado “privilegio de la mayoría”.
¿Qué es la “mayoría”?
La mayoría se refiere al “grupo con más personas”. Por ejemplo, en la escuela secundaria Tomisuahara, la mayoría habla japonés, así que “las personas que hablan japonés” forman la mayoría.
Pero la mayoría no solo tiene más número; también tiene el poder de establecer las reglas y el ambiente que las rodea. A eso se le llama “privilegio de la mayoría”.
¿Has vivido alguna de estas situaciones?
Cuando se intercambian opiniones rápidamente, las personas que necesitan más tiempo para pensar pueden sentirse excluidas.
En festivales deportivos o torneos, quienes son buenos en deportes toman la iniciativa y eso puede hacer que quienes no lo son tengan dificultad para expresarse.
Aunque una persona sienta incomodidad viviendo con el género que le fue asignado al nacer, y le resulte doloroso tener que dividirse en niños y niñas para cambiarse de ropa o participar en actividades, no existe un ambiente en el que se sienta con libertad para expresarlo.
En estos casos, sin darse cuenta, se tiende a pensar que “la forma de hacer las cosas de la mayoría” es la correcta.
Y quienes no encajan, sienten que “no les queda otra que aguantarse” o que “si no se adaptan, se van a quedar fuera”.
Debemos tener cuidado con el “poder de no darse cuenta”
Las personas que están en la mayoría a menudo piensan que su forma de actuar es “normal”, y no se dan cuenta de que otras personas están pasando por dificultades.
Por eso es importante darse cuenta de que “quizás nosotros somos parte de la mayoría”.
¿Qué podemos hacer para que todos se sientan más cómodos?
Primero, escuchar opiniones o ideas diferentes sin juzgarlas como “incorrectas”.
Luego, imaginar cómo se sienten las personas que no pueden hablar fácilmente, e intentar hablarles tú mismo.
Solo con eso, el ambiente de la clase puede cambiar.
Tu pequeño gesto o toma de conciencia puede brindar tranquilidad a otra persona.
तपाईंले कहिल्यै महसुस गर्नुभएको छ कि विद्यालय जीवनमा केही मानिसहरूलाई "आफ्नो भावना भन्न गाह्रो" हुन्छ या "उनीहरूलाई असहज महसुस हुन्छ"?
उदाहरणका लागि:
कक्षामा बोल्न गाह्रो हुने व्यक्ति
फरक संस्कृति वा बानी भएका, जसलाई वरिपरि अनुकूल हुन गाह्रो हुन्छ
आफूले सोचेको कुरा भन्न खोज्दा अरूले 'अचम्म' ठान्लान् भनेर डर लाग्ने व्यक्ति
यस्ता मानिसहरूले “आफ्नो वास्तविक रुप देखाउनु” मा तनाव महसुस गर्न सक्छन्।
यसको एउटा कारण हो “मेजोरिटी (बहुसंख्यक) विशेषाधिकार” भन्ने कुरा।
"मेजोरिटी" भन्नाले के जनाउँछ?
मेजोरिटी भन्नाले "बहुसंख्यक समूह" जनाउँछ। जस्तै, तोमिसुहारा जुनियर हाई स्कूलमा अधिकांश विद्यार्थीहरूले जापानी बोल्ने भएकाले "जापानी बोल्ने" मानिसहरू मेजोरिटी हुन्।
तर मेजोरिटी हुनु भनेको केवल संख्या धेरै हुनु मात्र होइन, "वरिपरिको नियम र वातावरण बनाउन सक्ने शक्ति" पनि हो। यसलाई “मेजोरिटी विशेषाधिकार” भनिन्छ।
के तपाईंले यस्ता स्थिति देख्नुभएको छ?
जब विचारहरू छिटो-छिटो व्यक्त गरिन्छ, सोच्न समय लाग्ने व्यक्ति छुट्टिन्छन्।
खेलकुद प्रतियोगितामा, खेलमा राम्रा विद्यार्थीहरू अगाडि बढ्छन् र अरूले बोल्न गाह्रो महसुस गर्छन्।
जन्मदर्तामा उल्लेख गरिएको लिङ्गसँग आफूलाई असहज महसुस गर्दै बाँचिरहेका व्यक्तिले, केटा र केटी भनेर छुट्टिएर लुगा फेर्नु वा गतिविधिमा भाग लिनु निकै पीडादायक लागे पनि, त्यसबारे बोल्न सक्ने वातावरण हुँदैन।
यस्ता अवस्थामा, हामी अनौठो रूपमा “बहुसंख्यकको तरिका नै ठीक हो” भन्ने सोच राख्न सक्छौं।
र जुन व्यक्ति त्यसअनुसार चल्न सक्दैन, उसले "सहेर बस्नुपर्छ" वा "अनुकूल हुनैपर्छ" भन्ने महसुस गर्न सक्छ।
हामीले ध्यान दिनुपर्ने कुरा हो: “नदेखिने शक्ति”
मेजोरिटीमा हुने मानिसहरू प्रायः आफ्नो सोच वा व्यवहार नै “सामान्य” हो भन्छन् र अल्पसंख्यक (माइनोरिटी) को कठिनाइलाई देख्न सक्दैनन्।
त्यसैले आफू “सायद मेजोरिटीमा पर्छु” भन्ने कुरा थाहा पाउनु महत्वपूर्ण हो।
सबैलाई सहज महसुस गराउन हामी के गर्न सक्छौं?
पहिलो कुरा भनेको फरक विचारलाई "गलत" भनेर निर्णय नगरी ध्यानपूर्वक सुन्नु।
र, बोल्न गाह्रो हुने मानिसहरूको कल्पना गर्दै, आफूबाट संवाद सुरु गर्नु।
यति मात्रले पनि कक्षाको वातावरण परिवर्तन हुन सक्छ।
तपाईंको सानो सोच वा क्रियाले कसैको "सुरक्षा र सहजता" मा योगदान पुर्याउन सक्छ।
Bạn đã bao giờ nhận ra rằng có những người trong cuộc sống học đường cảm thấy “khó bày tỏ cảm xúc của mình” hoặc “không thoải mái” chưa?
Ví dụ:
Người cảm thấy khó phát biểu trong lớp
Người có nền văn hóa hoặc thói quen khác và gặp khó khăn trong việc hòa nhập
Người lo lắng rằng nếu nói ra suy nghĩ của mình thì sẽ bị cho là kỳ lạ
Những người như vậy có thể cảm thấy căng thẳng khi “thể hiện bản thân.”
Một trong những lý do cho điều đó là cái gọi là “đặc quyền của số đông.”
“Số đông” là gì?
Số đông (majority) có nghĩa là “nhóm chiếm đa số.” Ví dụ, ở trường trung học cơ sở Tomisuahara, phần lớn học sinh nói tiếng Nhật, nên “những người nói tiếng Nhật” là số đông.
Tuy nhiên, số đông không chỉ có số lượng lớn, mà còn có “quyền lực để tạo ra quy tắc và bầu không khí xung quanh.” Đó được gọi là “đặc quyền của số đông.”
Bạn có từng gặp những tình huống như sau?
Khi thảo luận diễn ra nhanh, những người cần thời gian suy nghĩ cảm thấy bị bỏ lại.
Trong lễ hội thể thao hay giải bóng chuyền, những người giỏi thể thao thường dẫn dắt và khiến những người yếu hơn cảm thấy khó đưa ra ý kiến hoặc phải nhường nhịn.
Ngay cả khi một người cảm thấy không thoải mái với giới tính được đăng ký khi sinh và cảm thấy đau khổ khi phải tách thành nam và nữ để thay đồ hoặc tham gia hoạt động, thì họ vẫn không có môi trường để có thể nói ra điều đó.
Trong những trường hợp này, cách làm của số đông có thể vô tình được coi là đúng.
Những người không thể hòa nhập sẽ cảm thấy “chỉ còn cách chịu đựng” hoặc “phải hòa nhập nếu không muốn bị cô lập.”
Điều chúng ta cần chú ý là “sức mạnh của sự không nhận ra”
Người thuộc nhóm số đông thường nghĩ rằng cách nghĩ và hành động của họ là “điều hiển nhiên,” nên khó nhận ra những khó khăn mà người thiểu số đang gặp phải.
Chính vì thế, điều quan trọng là phải nhận thức rằng “mình có thể là một phần của số đông.”
Làm thế nào để mọi người cảm thấy dễ chịu hơn?
Trước tiên, hãy lắng nghe những ý kiến và suy nghĩ khác biệt mà không vội phán xét là “sai.”
Sau đó, hãy tưởng tượng đến những người khó lên tiếng và chủ động bắt chuyện với họ.
Chỉ cần như vậy thôi, bầu không khí trong lớp cũng có thể thay đổi.
Chính sự quan tâm hoặc hành động nhỏ của bạn có thể mang lại sự “an tâm” cho ai đó.
続きを隠す<<
学校紹介
校訓・教育目標
